Η εκθεση τίτλος
ΑΠΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Εγινε το 2016 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Επιμελητής
Ρεγγίνα Αργυράκη
Ομαδική. Παρουσιάστηκαν 11 εργα
Εργο. Τίτλος ΤΕΛΟΛΟΓΙΑ
Συντελεστές: Καλλιτέχνες Τάκης Ζερδεβάς και Μάκης Φαρος
Είδος εργου Εγκατάσταση
Κείμενο-Περιγραφή της εγκατάστασης
Το έργο “Tελολογία” είναι μια εγκατάσταση που χρησιμοποιεί ένα πλήθος μικρών παλιών τηλεοράσεων και τον χώρο. Οι τηλεοράσεις αυτές μπαίνουν εμβόλιμα μέσα σε έναν αφαιρετικά προσδιορισμένο χώρο όπου αναδεικνύουν σχέσεις και λειτουργίες. Η τοποθέτησή τους είναι τέτοια όπου το περιεχόμενο της μίας να είναι αίτιο και αποτέλεσμα μιας άλλης. Η διάταξη που θα προκύψει (μέσα στον συγκεκριμένο χώρο που θα μας δοθεί), θα ερωτοτροπεί με την έννοια του κύκλου, της κυκλικότητας. Οι τηλεοράσεις αν και στατικές επιτρέπουν μια ροή ενέργειας να στροβιλίζεται στον χώρο. Οι έννοιες αιτίου- αποτελέσματος ερμηνεύονται αυθόρμητα από τον θεατή, αλλά η γενική έννοια του σκοπού παραμένει όπως και στον πραγματικό κόσμο αδιευκρίνιστη, σκοτεινή. Το έργο εμπνέεται και βασίζεται στην σκέψη του Αριστοτέλη. Κατά τον Αριστοτέλη η φύση, αλλά και τα έργα των ανθρώπων, μοιάζουν να διαπνέονται από ένα είδος τελικών αιτιών. Ένα ζώο ή ένα αντικείμενο, έχει αυτή την δομή, για να εξυπηρετηθεί κάποια πολύ βασική λειτουργία του. Η έννοια του σκοπού που στην αρχαία Ελλάδα ονομάζεται τέλος, είναι βασική για την κατανόηση και την ερμηνεία του κόσμου. Η έγνοια του Αριστοτέλη για τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου τον οδηγεί αναπόφευκτα στην έννοια του τέλους (σκοπού). Τα τελικά αίτια όμως πολλές φορές έρχονται σε αντιπαράθεση με την αναγκαιότητα. Πολύ συχνά βλέπουμε τους περιορισμούς και τις ανεπάρκειες των οργανισμών ή των ανθρώπινων έργων. Παρόλα αυτά, εκεί που καλείται η αναγκαιότητα να εξηγήσει τα φαινόμενα, αυτό μπορεί κάλλιστα να εξηγηθεί με όρους τελικών αιτιών.
Exhibition title
APOLOGETICS to ARISTOTLE
2016 Athens Music Megaron
Curator
Regina Argyraki
Group exhibition.
Work: Title TELOLOGIA
Participation : Takis Zerdevas & Makis Faros
Installation
Text-Description of installation
“Teleology” is an installation that appropriates a number of small, old television monitors and space. The television monitors are crucially placed in a loosely defined space, designating that way relations and operations.Their placement is such that the content of one becomes the cause and effect of the other. The emerging arrangement, always in the particular space that will be given to us, will flirt with the concepts of circle and circularity. Though static, the television monitors allow a swirling flow of energy into the space. The audience treats the concepts of cause and effect in a spontaneous manner, the general concept of cause though remains clouded and shady, as in the real world.
The work is based on and inspired by the thought of Aristotle.
According to Aristotle, nature, but also the work of men, appears to be animated by a certain type of final causes. An animal or an object will maintain this structure to serve a very basic function. The concept of cause, which in ancient Greece is called end, constitutes the basis for the comprehension and interpretation of the cosmos. Aristotle’s preoccupation with the way the world functions will lead him inevitably to the significance of end (cause). Final causes do however come in conflict with necessity a numerous times. It is not unusual to witness quite often the restrictions and the insufficiencies of organisms or human work. Nevertheless, several phenomena can be sufficiently explained through items of final causes, although necessity is deemed appropriate to explain such in the first place.
Κείμενο της επιμελήτριας Ρεγγίνας Αργυράκη για την έκθεση
ΑΠΟΛΟΓΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Τα πορτραίτα των προγόνων μου
0 σύγχρονος διανοούμενος, όσο διεθνιστής κι αν ισχυρίζεται πως είναι, έρχεται κάποια στιγμή που καλείται να διασχίσει την γαλαρία της συντεχνίας του και να σταθεί αποτίοντας φόρο τιμής, στα πορτραίτα των προγόνων του.
Κάποιοι από τους σημερινούς μοντερνιστές εικαστικούς, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνουν ανάμεσα στα πορτραίτα των προγόνων τους και εκείνο του Αριστοτέλη. Και τούτο γιατί, όσοι αντιμετωπίζουν το έργο τέχνης ως έργο per se, όσοι δηλαδή επιστρατεύουν την δημιουργία μιας δομής για να αρθρώσουν την πλαστική τους σκέψη, χωρίς να υποστηρίζονται από εξωτερικές ανεκδοτολογίες και αφηγήσεις στην πραγματικότητα αναφέρονται στον αρχικό ορισμό του Αριστοτέλη. Επειδή πρώτος αυτός χρησιμοποίησε ως αφετηρία της κριτικής το ίδιο το έργο και απετέλεσε τον γεννήτορα μιας γραμμής σκέψης που μέσα από τον Kant και τους εμπειριοκράτες καταλήγει στις μέρες μας στους αναλυτικούς κριτικούς τύπου Gombrich, Searle κλπ.
Όλοι οι εικαστικοί και δάσκαλοι που καταθέτουν τις δημιουργίες τους σε αυτή την έκθεση, έχουν επί τούτου δομήσει έργα που συνδιαλέγονται με τις Αριστοτελικές προτάσεις, έργα επομένως που μας επισημαίνουν με τον πιο καθαρό οπτικό τρόπο πόσο μινιμαλίσαμε την προ-εννοιακή, εμπειρική σκέψη και πόσο καταλήξαμε θυμικά ευάλωτοι σε πολιτικά, διαφημιστικά και άλλα μηνύματα της καθημερινής οπτικής ροής, με αποτέλεσμα να καταντούμε επιλήσμονες ψηφοφόροι και κακοί δημοκράτες.
Όλοι οι καλλιτέχνες που συνέθεσαν την έκθεση «Απολογητική στον Αριστοτέλη: Η Εικόνα» έρχονται να σταθούν απολογητικά προς τον συγκεκριμένο προγονό τους και παρηγορητικά προς όλους εμάς που καλούμαστε με τη σειρά μας να σταθούμε απέναντι στο έργο τους και να αναλογιστούμε «…ουκ αγαπήσει τοις πεπραγμένοις».
Ρεγγίνα Αργυράκη
Αθήνα Ιούνιος 2016
Regina’s Argyraki text for the exhibition
APOLOGETICS to ARISTOTLE
The Portraits of my Ancestors
It is inevitable for the intellectuals of today, no matter how internationalistic they might profess to be, to be called at some point to cross the gallery of their guild and stand before the portraits of their an cestors, paying tribute to them.
A number of today’s modern art creators cannot but include among the portraits of our ancestors the one of Aristotle. Because whoever confronts a work of art as a work per se, in other words whoever calls forth the creation of a structure to articulate his plastic thought, without any support by external bab blings and narrations, in reality refers to the initial definition introduced by Aristotle.
Because he was the first to use the work itself as the starting- point of criticism and constitutes the pro genitor of a line of thought which, through Kant and the empiricists, has ended up to the analytic critics oftheGombrichand Searletype.
All the art creators and masters who present their creations in this exhibition have intentionally struc tured works that converse with the Aristotelian propositions, and thus works that pinpoint, in the clear est visual manner possible, to what extent we have minimalised the pre-conceptual, empirical thought and how thymiclyvulnerable we have become to political, commercial and other various messages of our everydayvisual flow, resulting in our ending up totally forgetful voters as well as lousy democrats.
All the artists constructing the Exhibition “Apologetics to Aristotle: The Image” stand apologeticly be fore their specific ancestor and comfortingly before us all who, in our turn, are called to stand before their works, reflecting on”.. .will not rest on the achieved.”
Regina Argyraki Athens June 2016