Τίτλος έκθεσης
PLAFORMS
Τίτλος έργου
APRES VOUS
Κατασκευές, εγκατάσταση.
Ομαδική
Συντελεστές
Τάκης Ζερδεβάς, Ζωή Πυρίνη, Γιασεμή Ράπτη, Μάκης Φάρος, Γιούλα Χατζηγεωργίου.
Αθήνα 2019 Σχολή Καλών Τεχνών
Το έργο “Après vous” είναι ένα έργο συλλογικό πάνω στην συλλογική μνήμη. Ένα σχόλιο πάνω στις προσωπικές και οικογενειακές εικόνες που καταλήγουν στα σκουπίδια, σε πάγκους παλαιοπωλείου και πολλές φορές σε ξένα χέρια. Ορφανές εικόνες, υιοθετημένες εικόνες, μακριά από το περιβάλλον τους, τις αναφορές τους, την ιστορικότητα τους.
Είναι οι εικόνες που χάνονται ή είναι οι ιστορίες που χάνονται; Για την εικόνα που αλλάζει χέρια, είναι η συνέχεια της ιστορίας της πολλαπλασιασμένη με την φαντασίωση του καινούριου ιδιοκτήτη της και του κοινωνικού του κύκλου στον οποίο την εκθέτει. Χωρίς να ξέρουμε τα κριτήρια, αλλά σίγουρα με συνήγορο την τύχη, κάποιες εικόνες σώζονται, τους δίνεται η ευκαιρία για μια δεύτερη (ποιος ξέρει ίσως πολλαπλή) ζωή. Μια διαφορετική θέση – χρήση την περιμένει.
Στο “Après vous” κάποιες από τις εικόνες που βρέθηκαν στα χέρια μας (με τον προαναφερθέντα τρόπο), μέσα στον στενό μας κύκλο έγιναν θέμα συζητήσεων, γέλιου, στοχασμού και τελικά βρήκαν μια θέση στο πανθέων των αγαπημένων μας πραγμάτων. Έχοντας επίγνωση της οφειλής μας σε αυτές, τις βγάζουμε από την λήθη, όχι εκθέτοντας τες σαν ευρήματα ή σαν αισθητικά αντικείμενα αλλά σαν πρωταγωνιστές στην μεγάλη γιορτή της “αναγέννησης” τους. Ο χώρος είναι κατάλληλος. Η συγκυρία κατάλληλη: όλοι γύρω είμαστε άνθρωποι που καταναλώνουμε εικόνες. Όμως αυτές δεν θα τις γευτούμε ούτε θα τις καταναλώσουμε, όσο επιθυμητές και να έγιναν. Το στιγμιότυπο της γιορτής θα πρέπει να διαρκέσει… να καταναλωθεί σαν έργο.
Exhibition title
PLATOFORMS
Title of Work
APRES VOUS
Artists
Takis Zerdevas, Zoi Pyrini, Makis Faros, Jasmin Rapti, Gioula Hatzigeorgiou
Athens 2019 Ecole des Beaux Arts
The “Après Vous” project is a collective project on collective memory. A comment on personal and family images that end up in the garbage, in porch stalls and many times in foreign hands. Orphan images, adopted images, away from their environment, their references, their historicity. Are the pictures that are lost or are the stories lost? For the image that changes hands, it is the continuation of its history multiplied by the fantasy of its new owner and its social cycle to which it exposes it. Without knowing the criteria, but surely with a belonging to luck, some images are saved, they are given the opportunity for a second (who knows perhaps multiple) life. A different position – use waiting for it. In “Après Vous” some of the images found in our hands (in the aforementioned way), within our narrow circle became a matter of discussion, laughter, reflection and eventually found a place in the brace of our beloved things. Being aware of our debt in them, we take them out of oblivion, not exposing them as finds or as aesthetic objects but as a protagonist at the great celebration of their “Renaissance”. The space is appropriate. The juncture appropriate: all around we are people we consume pictures. But we will not taste them or we will consume them, as desired and took place. The feast’s snapshot should last … to be consumed as a project.