Τίτλος έκθεσης
SYMBOLS
Τίτλος έργου:
FORCE MAJEURE
Συντελεστές έργου:
Τάκης Ζερδεβάς, Ζωή Πυρίνη, Μάκης Φάρος,
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Αθήνα 2021
Το έργο “Force majeure” αποτελείται από ένα καναπέ που κόβεται εγκάρσια από ένα τοίχο μήκους 4-5 μέτρων, ύψους 3 μέτρων και πάχους 20 εκατοστών. Η επικάλυψη του τοίχου είναι από τσιμέντο, το οποίο αφήνεται εμφανές ώστε η υφή του να παραμένει αδρή και εμφανώς ακατέργαστη. Μέσα στον τοίχο υπάρχουν εγκατεστημένα ηχεία από τα οποία ακούγονται πραγματικά αποσπάσματα από ντοκουμέντα της περιόδου του Ψυχρού πολέμου στην Γερμανία.
Το έργο υποδηλώνει τον ακραίο παραλογισμό των απανταχού κοινωνικών πειραμάτων. Το τείχος δεν αποτελεί απλά ένα σύμβολο ή ένα όριο, αλλά είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού του πειραματισμού. Αποτελεί συνειρμική προέκταση μιας διχοτόμησης σε μεγαλύτερη κλίμακα, όπως εκείνη της εστίας (της πατρίδας ή της μητρικής γλώσσας, οι οποίες παραμένουν εννοιολογικές προεκτάσεις της εστίας). Το τείχος, παρά το γεγονός ότι φαινομενικά υψώνεται και διαχωρίζει, δεν κατορθώνει να απομονώσει τα δύο μέρη. Οι ήχοι, οι μυρωδιές, οι φήμες, οι ιδέες, ξεπερνούν το τείχος. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να αφουγκραστεί, όπως αντίστοιχα δεν οφείλει κάποιος να σωπαίνει, διότι η ησυχία σε αυτές τις περιπτώσεις δύναται να είναι εκκωφαντική.
Το έργο συνιστά ένα σχόλιο πάνω στις έννοιες της διαφοράς, του διχασμού αλλά και του εσωτερικού κενού και συγκυριακά δημιουργείται σε μια εποχή που ξανά ορθώνονται παντού τείχη, συμβολικά και πραγματικά. Μια εποχή διχαστική.
Στο Force majeure ο ιστορικός προσδιορισμός της εποχής με την χρήση ηχητικών ντοκουμέντων σε συνδυασμό με την σχεδόν σουρεαλιστική συνθήκη που υπαινίσσεται το έργο, είναι επίσης ένας στοχασμός πάνω στα όρια της αναπαράστασης, της “γλώσσας” της ιστορίας και του κοινωνικού χαρακτήρα της τέχνης. Το γεγονός έχει οριστικά τελειώσει, κλείσει, η ιστορία έχει αποφανθεί (από την πλευρά πάντα του νικητή – αν υπήρξε νικητής). Κανένα πια δίλημμα αναφορικά με μια εποχή διλημμάτων. Ένα κενό που δεν σταματά να μεγαλώνει.
Θα μπορούσε να είναι το μπλούζ των ανθρώπων οι οποίοι είχαν ζήσει και είχαν πιστέψει ότι κάπου υπήρχε μια δύναμη η οποία εγγυόταν την ευτυχή έκβαση των προσπαθειών τους, των στερήσεων τους, κάτι που έμεινε μετέωρο μεταξύ του μύθου της αναγκαιότητας της ιστορίας και της λογικής πιθανότητας ενός περάσματος, του ανοίγματος ενός νέου κεφαλαίου της Ιστορίας.
Άλλωστε ο τίτλος του έργου που αποτελεί νομικό όρο, χρησιμοποιείται στα περισσότερα συμβόλαια εισάγοντας θα έλεγε κανείς μία μεταφυσική χροιά ακόμα και στα πιο ορθολογιστικά/ τελεολογικά και με απόλυτη σαφήνεια προσδιορισμένα σχέδια.
Exhibition title
SYMBOLS
Work title
FORCE MAJEURE
Artists
Takis Zerdevas, Zoi Pyrini, Makis Faros
National Museum Contemporary Art (EΜΣΤ)
Athens 2021
The Force Majeure project consists of a sofa that is cross-cut from a 4-5 meter-length wall of 3 meters high and 20 cm thick. The coating of the wall is made of cement, which is disclosed that its texture remains rough and clearly crude. Inside the wall there are settled speakers from which there are actual quotes from the Cold War Period in Germany.
The work implies the extreme absurdity of the respirable social experiments. The wall is not just a symbol or limit, but it is an integral part of this experimentation. It is a global extension of a larger scale partition, such as that of the home (homeland or mother tongue, which remain conceptual extensions of the hearth). The wall, despite the fact that apparently rises and separates, does not manage to isolate the two parts. Sounds, smells, rumors, ideas, exceed the wall. It is not necessary to listen to, as one does not have to be saving, because quietness in these cases can be deafening.
The project recommends a comment on the concepts of difference, division and the interior vacuum and conjuncture is created at a time when then wallows are rising again, symbolically and actually. A period of divisive.
In Force Majeure the historical determination of the time using audio documents combined with the nearly surreal condition that hints the project is also a reflection on the boundaries of the representation, “language” of the history and the social nature of art. The fact has finally finished, closed, the story has ruled (on the side of the winner – if there was a winner). No dilemma with regard to a time of dilemmas. A blank that does not stop growing.
It could be the blouse of people who had lived and had believed that somewhere there was a force that guarantees the happy outcome of their efforts, their deprivation, something that stayed meterically between the myth of the necessity of history and the logical chance of a passage, opening a new chapter of history.
Besides, the title of the project, which is a legal term, is used in most contracts by introducing, you would tell a metaphysical complexion even to the most rational / teleological and with absolute clarity identified plans.